2 Trilyon Dolar İhracatı, 1.23 Trilyon Dolar ithalatı ve 1,04 Trilyon Dolar''a ulaşan gayri safi yurtiçi hasılası ile dünyanın en büyük ihracat ülkesi Çin, artık sandığınız gibi sadece ucuz işçilik ve niteliksiz ürün sunan sıradan bir ülke değil. Yeni izlemeye başladığı ekonomi politikaları ile geri kalmış ve gelişmekte olan ülkelere doğal kaynakların kullanılması yahut bu ülkelerde askeri üst kurulması karşılığında ciddi rakamlarda nakdi borç sağlayan ve bununla birlikte belli dönemde geri ödeme imkanı sunan yatırımlar gerçekleştiren yeni nesil bir sömürgeci.
Çin''in bu politikasının farkında olan darboğazdaki özellikle Körfez ve Afrika ülkeleri, ne yazık ki Çin''le ekonomi diplomasisi geliştirmek için sıraya girmiş durumda. Nitekim Çin''in bu ülkelerdeki Petrol, Doğal Gaz ve Alüminyum gibi yerel kaynakların ithalatı karşılığında mal ve hizmet sağladığı yahut bu ülkelere alt yapı yatırımları yaptığı biliniyor. Çin''in bu politikası Çin''e herhangi bir askeri müdahaleye ihtiyaç duymadan o ülkelerdeki kaynaklarda imtiyaz fırsatı vermesi, bana göre yeni geliştirilmiş başarılı bir sömürgecilik yöntemi.
Pakistan''dan Cibuti''ye, Maldivler''den Fiji''ye, bu ülkeleri takip eden irili ufaklı bir çok Afrika ülkesi Çin''den aldığı yatırımlarla tarihinin altın dönemlerini yaşıyor; ancak sözgelimi bu değirmenin suyu nereden geliyor dediğinizde karşınıza çok vahim tablolar çıkıyor. Çünkü bu yatırımlar, o ülkelerdeki yerel kaynakların kontrol edilmesinde ve ülkede askeri üs kurulmasında Çin''e detaylı imtiyazlar verilmesine olanak sağlıyor.
Geçtiğimiz ay Çin-Afrika İş Birliği Konseyi (FOCAC)''ın yaptığı açıklamada Çin''in Afrikalı ülkeler için önümüzdeki 3 ay içerisinde tedarik edilmek suretiyle 60 Milyar Dolar yardım paketi hazırladığı, bu plan dahilinde 5 Milyar''ın Çin''den ürün ithalatına, 10 Milyar''ın alt yapı çalışmalarına, 15 Milyar''ın faizsiz borç olarak ayrılmasına, kalan 30 Milyarın ise eğitim, temel gıda ve sağlık çalışmalarına bağlandığı açıklandı. Uluslararası Para Fonu (IMF) Çin''in sağladığı bu paketin, nakit ve kredi bulmakta zorlanan Afrikalı ülkeler için bu ülkelerdeki gelir düşüklüğü bahane edilerek faydalı bir çözüm olmayacağını, Çin''in Afrikalı ülkeleri kontrol altına almak için böyle bir "Borç Tuzağı" kurduğu uyarılarında bulundu.
IMF''nin bu iddiasına Çin Devlet Başkanı Şi Cinping "Çin''in Afrika üzerinde böyle bir tasarruf ideali olmadığı, bu paketin Afrikalı ülkelerin kalkınmasında ve Afrika''nın ulusal refahının gelişmesinde sadece bir tecrübe ve değer paylaşımı olduğu" şeklinde yanıt verdi. Elbette bu cevap gelişmelerin tamamen masumane olduğu izlenimini oluşturmuyor.
Çeşitli kaynaklar ayrıca, Çin''in çeşitli zamanlarda çeşitli kriterlere bağlanmış şekilde, Sri Lanka''ya 1 Milyar Dolar, Vanuatu Cumhuriyetine 191 Milyon Dolar, Papua Yeni Gine''ye 498 Milyon Dolar, Fiji''ye 496 Milyon Dolar, Samoa Bağımsız Devletine 181 Milyon Dolar ve diğer Pasifik Ülkelerine toplamda 2 Milyar Dolardan fazla borç sağlayarak ABD''nin askeri egemenliğini baskı altına almak istediğini söylüyor.
Ayrıca bilgi edindiğim kaynaklar, Çin''in dünya üzerindeki diğer alacaklarını şöyle tahmin ediyor:
-Montenegro''dan 868 Milyon Dolar
-Cibuti''den 1.1 Milyar Dolar
-Kırgızistan''dan 1.2 Milyar Dolar
-Pakistan''dan 41 Milyar Dolar
-Maldivler''den 968 Milyon Dolar
-Laos Adalarından 838 Milyon Dolar
Çin''in çeşitli ülkelere verdiği borçların toplam rakamının ne olduğu ile ilgili ise, ülkeler arası yapılan gizli anlaşmalardan dolayı tam olarak bilinmiyor.